An hapahap mahibog pano kan parong nin manlaen-laen na burak. Nagpudo kami nin kanda, naghorma nin cruz na gibo sa lawas nin batag. Saro-saro pig-tudok su amarillong burak na tinuhog sa gihoy. Saro-saro su mga puti sa gilid.
Bago mag-diklom dapat nasa Campo Santo na kita. Dara tolong klaseng candela. Su pinakadakula pagkutan sa tahaw kan pantiyon, su mga saradit sa frentera kan kada linobngan.
Marhay-rahay ta luwas an mga bitoon. Magtao nin galang sa satuyang mga gadan, manaratara sa mga pagtaraning, siring man kan gabos nagkaburunyog sa pagrumdom
kan satuyang mga namomotan.
Maynagsabi na kun nata daa pag-dae na satuya an sarong magurang, tugang o bien amigo y amiga, saka kita minaurunabi, minabarareta o maghohororon kan gibo asin kan buhay kan mga nag-enot. Alagad daa kan sinda buhay pa, pig-papapsiphara ta sana an satuyang mga pag-iriba. Nagi-olok ako ta romdom ko su sakuyan Tia pag-makakan na kami asin naghahanap ako kung minsan ki sarong putahe. Maisog an simbag sako pirme na; “Dae paghanapon an dae! Kakana sana an yaon!” Como respesto sa nakagugurang dae ko nasasabi na; “Siyempre hahanapon su dae!”
Arog man siguro kaan kun minsan an trato kan kadaklan satuya. Lingaw ta pirming yaon sa kataning. Pungaw pag-dae na nahiling.
Kaya ngoyan sa satuyang pag-giromdom, ipamibi ta an satuyang mga namomotan. Magpatinti nin candela na an liwanag kan ilaw na satuyang pinagkutan, kasing kusog an liwanag kan satuyang mga recuerdos, pag-iriba, utang sa boot asin pagkamoot sa satuyang familia, paryentes asin amigos.
